یکی از چالشهای عایقسازی رطوبتی در پروژه ها ، عایقسازی کنج ها و زاویه ها می باشد. عایقسازی در این قسمت ها از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا وجود هرگونه ایراد در این نقاط حساس موجب نشت سریع رطوبت شده و رفع ایراد در این قسمت ها بسیار سخت و پر هزینه می باشد. در این قسمت مواردی که می بایست برای انجام هرچه بهتر عایقسازی رطوبتی در کنج ها مد نظر قرار گیرد را بررسی می کنیم:
ضخامت عایق
ضخامت عایق رطوبتی در حدی باشد که با وجود خمش بتواند کاملا روی سطح کنج قرار بگیرد و با آن فاصله نداشته باشد. رطوبت می تواند در این فضای اضافی تجمع پیدا کند و مشکلات بعدی را به وجود آورد. همچنین ایجاد حالت به اصطلاح "گوشتی" در کنج ها زمانبر بوده و نیز از فضای ما می کاهد. ضمنا ضخامت می بایست آنقدر کم باشد که در اورلپ (روی هم قرار گرفتن عایق)، اختلاف سطح زیاد ایجاد نکند.
چسبندگی عایق
چسبندگی عایق رطوبتی می بایست به گونه ای باشد که علاوه بر اتصال مستحکم با سطوح کنج، در صورت وجود اورلپ به لایه دیگر عایق نیز بطور کامل متصل گردد.
وزن عایق
اگر نیاز به عایقکاری در کنج با ارتفاع معینی باشد، وزن عایق می بایست به مقداری باشد که بتواند روی سطح باقی بماند و وزن آن موجب افتادن یا اصطلاحا "لنگر انداختن" نشود .
استحکام عایق
در ساختار عایق می بایست از متریالی استفاده شده باشد که به هر دلیل در کنج ها دچار شکستگی، پارگی، ترک و ... نگردد.
در ادامه به بررسی عملکرد عایق های رطوبتی مختلف در کنج ها می پردازیم
1- عایق های قیری
با توجه به نیاز به اعمال حرارت در این نوع عایق ها (قیرگونی ، ایزوگام و...) نصب در کنج ها باید بسیار با دقت صورت گیرد. مشکلات بسیار شایع در این مورد عبا رتند از:
- احتمال عدم اتصال کافی روی سطح یا اورلپ ها در اثر اعمال حرارت کم
- احتمال ذوب بیش از حد و سوختگی بر اثر اعمال حرارت زیاد و از بین رفتن ضخامت لازم جهت عایقسازی رطوبتی روی سطح و اورلپ ها
- بوجود آمدن فاصله با سطح در محل تاشدگی بدلیل ضخامت عایق و نیاز به پر کردن این فضا با ایجاد حالت گوشتی در سطح
- سختی نصب و لنگر انداختن عایق در سطح عمودی مرتفع
- ایجاد ضخامت قابل ملاحظه بر روی سطح دیوار بخصوص در اورلپ ها
2- عایق های پاششی (پلیمری و سیمانی)
سرعت اجرای بالا و ماندگاری طولانی از شاخصه های بارز این نوع عایق های رطوبتی می باشد، همچنین خاصیت کشسانی بعضی از این محصولات آنها را در برابر کشش و ترک مقاوم می سازد، اما با توجه به گستردگی محصولات در این حوزه، انتخاب متریال عایقسازی می بایست با مشاوره و دستورالعمل های تعیین شده از سوی تولیدکننده برای ترکیب مواد و کاربرد آنها صورت گیرد.
اتفاقات معمول در استفاده از این عایق ها، انتخاب نادرست عایق پاششی، ترکیب اشتباه مواد آن و یا اجرای غیر اصولی بدون توجه به خصوصیات عایق و محل اجرای آن می باشد. این موارد می تواند به راحتی باعث ایجاد ترک و حباب بخصوص در کنج ها گردد. ترک هایی که پوشاندن مجدد آنها با لایه دیگری از عایق طبعا هزینه بر خواهد بود.
در بخش بعدی عملکرد عایق رطوبتی آرتفلکس را در کنج ها بررسی خواهیم کرد
با توجه به مطالب گذشته در مورد کارایی عایقهای قیری و عایقهای پاششی در کنج ها و تشخیص نقاط قوت و ضعف این دو دسته از عایقهای رطوبتی، حال موارد مورد نظر را در رابطه با عایق های پلیمری رولی آرتفلکس بررسی میکنیم .
عایق رطوبتی آرتفلکس، عایقی از جنس پلیمر بوده و دارای الیاف در دو سطح خود میباشد که به صورت رول ارائه میشود. این عایقها با ضخامتهای 4/0 ، 8/0 و 1 میلیمتر تولید شده و هر عایق با ضخامت مخصوص خود در قسمت خاصی از پروژه مورد استفاده قرار میگیرد.
نصب این عایقها بوسیله چسب های آببندی انجام میشود. بدین صورت که یک لایه چسب روی سطح کف و دیوارها(بدون محدودیت ارتفاع) کار میشود و سپس لایه عایق آرتفلکس روی کف و همچنین روی دیوار و کنجها (به حالت کمربند) قرار میگیرد. سپس یک لایه چسب دیگر روی تمام سطح کار را می پوشاند. بدین ترتیب ضخامت کلی کار در حدود 2تا3 میلیمتر خواهد بود.
حال با توجه به جنس، ضخامت و نحوه اجرا، شرایط عایق آرتفلکس اینگونه خواهد بود :
- قابلیت خم و تا شدن با توجه به ضخامت کم در زوایا
- عدم ایجاد شکستگی در زوایا با توجه به انعطاف پذیری آرتفلکس
- عدم ایجاد ترک یا پارگی در کنج ها و یا بر اثر کشش ها با توجه به خاصیت لاستیکی آرتفلکس
- عدم نیاز به ایجاد حالت گوشتی (قوس) در کنج ها و فراهم بودن استفاده از حداکثر سطح برای کارفرما
- عدم نیاز به حرارت (مشعل یا دوخت حرارتی) برای اتصال. بدین ترتیب اتصال به سطح و نیز اتصال در اورلپ ها بطور کامل صورت میگیرد
- عدم محدودیت در ارتفاع سطح کار روی دیوارها با توجه به ضخامت و وزن کم، بدیت ترتیب حالت افتادگی یا لنگر انداختن هنگام نصب اتفاق نمی افتد
- عدم نیاز به پوشاندن و یکدست سازی سطح با لایه اضافی سیمان (بخصوص در دیوارها) بدلیل ضخامت کم.
- یکدست بودن سطح نهایی کار و عدم ایجاد اختلاف سطح در اورلپ ها
- سهولت اجرا برای نیروی انسانی
- عدم آسیب رسانی به نیروی انسانی و لوله ها و تاسیسات حساس به حرارت
